26/06/20 – De ondeugende blik van de vrouw in ‘Portrait of the dancer Aleksandr Sakharov’ trekt Tim direct aan. Het is met dikke lagen verf geschilderd en toch is het een soort van grafisch. Hij houdt van die stijl en heeft geprobeerd om het na te tekenen. Het werd helaas clownesk. Al is de vrouw wel een artieste, las hij stiekem. Hij fantaseert: Het type jurk en kapsel brengen hem in de tijdsgeest van begin 20e eeuw. Een schemerige tijd. Vermoedelijk spreekt de vrouw Frans. Ze houdt van mannen, maar wil geen gezin. Ze heeft op gekke muziek én jazz gedanst. Een Cowboy heeft haar geprobeerd te versieren. En tot slot, werd ze ook wel eens bedreigd met een pistool. In de verhalen die Tim vertelt, verwerkt hij zijn interesses in plaats van zijn leven. Het zit vol citaten uit films, theater en literatuur. Zelf is hij ook altijd één van de karakters, zodat hij de avonturen mee kan beleven. Zijn strips en verhalen zijn alleen nooit helemaal af. Tekenen is voor hem meer een middel om mee te communiceren dan kunst op zich. Hij vindt het gaaf om mensen te inspireren en te activeren met zijn werk. Dan is er contact en verbinding. Wat hij achterlaat zijn visuele aanleidingen om met elkaar nieuwe verhalen te vertellen.
Welke verwijzingen kun jij ontdekken in De laatste dans? En hoe loopt het af?