12/06/20 – In het schilderij ‘Spring in a Narrow Gorge’ kijkt Saskia naar een donkere kloof met in het midden een aantrekkelijk lichtpunt dat door de bomen schemert. Achter de bomen bevinden zich de antwoorden op al haar vragen. Een plek waar ze haar tent wil opzetten voor een moment van bezinning. Het staat symbool voor het avontuur waar ze naar snakt. Alleen staat ze nu nog tussen de donkere wanden, vastgenageld aan de grond. Om er los van te komen moeten er stappen genomen worden. De eerste stap is om te gaan experimenteren. Liever slaat ze dat over, want het is nieuw en eng, maar ze weet dat het nodig is. Ze probeert te verven met droge materialen, maar dat is het nog niet voor haar. Na een gesprek over perfectie en destructie neemt Saskia de volgende stap. Met een spatel en dikke, gekleurde verf gaat ze haar gedetailleerde portret te lijf. Ze voegt liever iets toe aan een voltooid werk, dan dat ze het vernietigd. Met dank aan het landschap ziet Saskia nu dat ‘ja-maar’ zeggen haar tot stilstand brengt en een voorzichtige ‘ja-en’ haar al vooruit brengt. Langzaam nadert ze het lichtpunt door de bomen.